شادی صدر
اخيرا سازمان عفو بين الملل در استراليا برنامه‌ای تلويزيونی با عنوان "برگرد
همونجايی که از آنجا آمده‌ای" تهيه کرده که در آن، شش استراليايی، يک ماه به
کشورهايی فرستاده می‌شوند که پناهندگان از آنجا می‌آيند و زندگی واقعی و رنج‌های
طاقت‌فرسای يک پناهنده را در جنگ، قحطی، سرکوب سياسی، نسل کشی و پس از آن، فرار به
استراليا تجربه می کنند (۱) و مقابل چشم بينندگانی قرار می‌دهند که اکثريتشان فکر
می کنند پناهندگان، قانون شکن، مجرم و باعث اتلاف بودجه‌های دولتی هستند. وقتی
بيانيه "جمعی از فعالين سياسی" را درباره توافقنامه اخير حزب دموکرات
کردستان و حزب کومله (۲) خواندم، بلافاصله فکر کردم تک تک امضا کنندگان اين
بيانيه را بايد مجبور کرد يک ماه، فقط يک ماه، به عنوان يک کُرد يا عرب يا بلوچ در
ايران زندگی کنند و بعد از آنها پرسيد که آيا چنين بيانيه‌ای را دوباره امضا
خواهند کرد!؟
