کودکان بی ­حقوق ترین و ستمدیده ­ترین بخش جامعه ایران

کودکان در ایران از بی­حقوق ترین و ستمدیده ترین بخش جامعه ایران هستند. اما سهم اصلی این ستم و بی­حقوقی نصیب کودکان خانواده­ های کارگری و کم درآمد است. فقر خانواده از همان موقع که کودک در رحم مادر نطفه می­بندد و قبل از تولد گریبانگیر وی میشود. وقتی مادری در دوران بارداری از تغذیه ویژه مورد نیاز برای پرورش سالم کودک در درونش محروم است ، وقتی مادری به مراقبت­های ویژه پزشکی در دوران بارداری نیاز دارد و به آن دسترسی ندارد، وقتی مادری دائما در اظطراب ناشی از نگرانی برای آینده فرزند هنوز بدنیا نیامده اش به سر میبرد، فقر و کمبودهای زندگی خود را عملا به جنینی که در رحم دارد منتقل میکند.
*برگرفتە از دیوار فیس بوک ''سبا مرادی''

با به دنیا آمدن کودک مصائب جدید آغاز می­شوند. در نتیجه گرانی روز افزون شیر و مواد خوراکی لازم ، شیر مادر به تنها منبع تغذیه کودک تبدیل میشود. اما مادری که خود دچار سوء تغذیه است و مواد لازم مفید به بدنش نمی­رسد، چگونه میتواند نیازهای غذائی کودک رو برشد را از طریق شیر خود تامین کند؟ بدین ترتیب کمبود ویتامینها و مواد خوراکی که مادر ازآن محروم است مستقیما به کودک منتقل میشود. میزان مرگ و میر کودکان زیر 5 سال در ایران در مقایسه با دیگر کشورهای عقب مانده سرمایه­داری بالا است و مطابق آمارهای رسمی حدود 3 درصد کودکان در ایران هرگز فرصت رسیدن به چنین سنی را پیدا نمی­کنند.

کودکی که در این سنین از چنگال مرگ نجات یافت اینبار شریک فقر و نداری خانواده است و عملا با همه مصائب ناشی از آن دست به گریبان خواهد شد. فقدان مهدکودک سرپرستی روزانه کودکان را تماما بعهده پدر و مادر و اعضای خانواده محول میکند. اما آنها که خود گرفتار کار و تامین نیازهای زندگی روزانه خانواده هستند، نه تنها فرصت نخواهند یافت به نیازهای جسمی و روحی هردم روبه افزایش کودک پاسخ گویند، بلکه خستگی و فرسودگی و جنگ اعصاب روزمره در کشاکش زندگی را به کودک انتقال میدهند. کودکی دوران رشد و شکوفائی جسم و روان انسان است. اما لازمه برخورداری از امکان این رشد و شکوفائی، بهرمند بودن از بهداشت و تغذیه مناسب، آموزش و تامین اجتماعی و دیگر حقوق انسانی است. بازی و تفریح و برخورداری از امکانات لازم برای شاد زیستن در محیط خانه، که از حقوق ابتدائی کودک است، برای اکثریت کودکان خانواده های کارگر و زحمتکش در شهر و روستا آرزویی دست نیافتنی است. در چنین وضعیتی کودک بناچار روانه کوچه و خیابان و قاطی شدن با همبازیهای همسرنوشت خود میشود و جسم نازک و لطیف او در معرض انواع بیماریها قرار میگیرد.

پس از از سر گذراندن این دوره پر از مشقت، آنگاه سنین مدرسه رفتن فرا میرسد. کم نیستند خانواده­های زحمتکشی در شهر و روستا که قادر نیستند امکانات مدرسه رفتن کودکان خود را فراهم آورند و کودکانشان را به سمت آموختن یک حرفه­ای برای تامین آینده اش سوق می­دهند. کم نیستند شمار کودکانی که در سنین ده-دوازده سالگی باید خود بفکر نان درآوردن و سیرکردن شکم خود باشند و حتی به نان آور خانواده هم تبدیل می­شوند. در این سن انجام بخشی از کارهای خانه و یا مزرعه در روستاها بر عهده کودکان قرار می­گیرد. کار در قالیبافیها، کار در کارگاههای کوچک، کار در مزرعه، دست فروشی، واکس زنی و غیره از پدیده های بسیار رایج در جامعه سرمایه­داری ایران هستند.

اما در مدسه نیز بلایای دیگری در انتظار کودکان است. دختران خردسال از همان روز اول باید مقنعه بر سر کنند و از پسران هم سن و سال خود جدا شوند. به آنها آموخته میشود که معاشرت با پسران کار بدی است. به همراه حجاب و محرومیت از همبازی شدن دختران و پسران با همدیگر آموزشهای مذهبی آغاز میشود. کتب درسی مملو از این آموزشها است و کودکان از اوان کودکی مجبور میشوند آداب رسوم مذهبی را انجام دهند و در مراسم­های مذهبی شرکت کنند. بدین ترتیب به کودکان اجازه نمیدهند که فارغ از اعتقادات و خرافات مذهبی آموزش ببینند و دانش بیاندوزند و امکان یابند در آینده اعتقادات خود را و راه زندگی خود را آگاهانه انتخاب نمایند. کودکان در کلاسهایی که بسیاری از آنها تنگ و پرجمعیت و فاقد هوای سالم و فضای مناسب هستند، بردیف نشانده میشوند . آنها باید به سخنان آموزگارانی گوش بدهند که اغلب آنها به خاطر گرفتاریهای معیشتی زندگی خود حال و حوصله لازم برای سر وکله زدن با کودکان را ندارند و در انتظار پایان وقت کار لحظه شماری میکنند.

در کنار همه این محرومیتها و بی­حقوقیها در ایران تحت حاکمیت جمهوری اسلامی ازدواج دختران کم سن وسال شرعی و قانونی است. کم نیستند شمار خانواده هائی که توان و امکان تامین زندگی دختران کم سن و سالشان را ندارند و به ازدواج آنها با افراد بسیار مسن تر از خود رضایت میدهند. دخترانی که در سنین نوجوانی حتی صاحب کودک هم میشوند. چنین شرایط شرم آوری که در بسیاری از کشورهای جهان به معنی تجاوز به کودکان است و جرم جنائی سنگینی به حساب می­آید، در ایران امروز، امری قانونی و متداول است.

واضح است که کودکان خود توانائی تغییر این شرایط دهشتناک را ندارند و هیچ انسان شریفی نمیخواهد کودکان این جامعه را در چننین وضعیت فلاکتباری ببیند و خواهان تغییر آن نباشد. آنچه که امروز در جامعه ایران می­گذرد سرنوشت محتوم کودکان نیست. این وضعیت میتواند و باید تغییر کند. برای تغییر این شرایط و رها ساختن کودکان این جامعه از چنین سرنوشتی راهی جز دست بدست هم دادن و مبارزه کردن با رژیمی، با نظامی و با مناسباتی که کودکان بیگناه ما را این چنین بیرحمانه از حقوق اولیه و انسانی خود محروم کرده است، وجود ندارد.

برگرفته از سایت حزب کمونیست ایران

تێبینی ئەم بابەتە لە دیواری فەیس بووکی ''سەبا مورادی'' وەرگیراوە